Petra Neurink
We zitten hier nooit, behalve op dagen dat het zo warm is dat zelfs oma haar benen ontbloot. De warme grindtegels maken scherp afgetekende deukjes in mijn voetzolen. Ik bestudeer ze, terwijl ik het velletje van een zwetend stukje droge worst afpeuter. Ik weet dat jij, voordat we op visite komen, de worst en kaas […]
Lees meer OrchideeVerhuizen – Bank met billenafdruk Partir c’est mourir un peu. Volgens mij is dat niet waar. Je sterft niet als je vertrekt, ook niet een beetje. Je leeft juist weer fel en scherp, zonder geruststellende routines en sussende gewoontes. Ineens is niets meer zoals het was, niets gaat meer onbewust. Zeventien jaar lang deed ik […]
Lees meer Verhuizen – Bank met billenafdrukNog voordat ik ze zie aankomen, hoor ik ze al. Ze lachen, luid en brutaal. Het dikke pak sneeuw waar het perron onder bedekt is, kan het geluid niet dempen. Ik weet dat het glazen wandje waarachter ik op de trein naar school sta te wachten me niet aan hun zicht zal onttrekken. Toch schuifel […]
Lees meer Lachen in de sneeuw (Twijfel 3)Door het zweet van mijn handen ben ik bang dat ik de grip verlies. Ik knijp harder in de handgreep van het slaghout, beweeg de hand met de tennisbal erin. Misschien moet ik hem deze keer anders omhoog gooien. Ik ruik een mengeling van platgetrapt gras en het zweet van mijn klasgenoten, voel de zonnehitte […]
Lees meer PaardenstaartMijn buurman komt schreeuwend klaar. Voor de vierde keer vandaag. ‘Wel fijn voor hem,’ zei ik tijdens de eerste keer. ‘Die stond weer snel paraat,’ fronste ik bij de tweede. Toen het kreunen voor de derde keer begon, ben ik op de wc gaan zitten, aan de andere kant van mijn huis. Niet lang genoeg. […]
Lees meer Buurman
dwarssturig 