50 cent extra wegens gebrek aan piemel

In Luxemburg stad moest ik nodig plassen. De dichtstbijzijnde wc was die op het centraal station. Om er te komen moest ik twee trappen af en beneden werd ik opgewacht door een onvriendelijke toiletjuffrouw die me om €1,10 vroeg. Op het bordje boven haar hoofd zag ik toch echt €0,60 staan. Verbaasd wees ik ernaar. De juffrouw tikte met haar vinger op een bordje eronder. Daarop stond een tekeningetje van een wc met daarnaast inderdaad het door haar gevraagde bedrag. Pas nu zag ik dat er naast de €0,60 een urinoir getekend was. Het herentoilet dus.

Met mijn blote billen hangend boven een morsige wcbril wond ik me op over deze extra dure urinelozing. In het hokje stonk het naar oude pis en bij binnenkomst had ik onder in de pot de remsporen van een vorige gebruikster gezien. Omdat het geld duidelijk niet naar het schoonmaken ging, was het me een raadsel waar ik dat extra bedrag voor betaald had. Als ik dan toch ergens boven moest hangen, was een urinoir een goedkoper alternatief.

Toen ik met geleegde blaas naar boven liep, viel het me op met hoeveel vanzelfsprekendheid de mij passerende vrouwen €0,50 extra betaalden om te kunnen doen wat alle mannen ook gingen doen, namelijk plassen. Niemand mopperde over oneerlijkheid, niemand eiste de keuze tussen pissoir en porseleinen pot, niemand wilde weten wat het damestoilet nu precies zoveel duurder maakte. Ze betaalden gewoon het gevraagde bedrag.

Waarschijnlijk deed ik te moeilijk. Ik was niet thuis, en had me niet verdiept in de Luxemburgse cultuur. Misschien zijn de extra kosten die deze vrouwen maken om te kunnen plassen wel onderdeel van een oude traditie. Elke Luxemburgse vrouw betaalt het vol trots als bewijs dat ook zij lid zijn van een mystiek genootschap: vrouwen. Is het damestoilet, ook het niet schoongemaakte, een mysterieus vertrek, streng verboden voor mannen en alleen toegankelijk voor de rondborstige en heupwiegende mens.

Terwijl ik de stroom nodig moetende vrouwen bekeek, probeerde ik het voorrecht van het behoren tot dit opmerkelijke gezelschap tot mij door te laten dringen, zocht naar trots op het privilege dat ik met deze dames mocht delen. Het enige wat naar boven kwam, was dat ik thuis eens moest opzoeken hoe je in het Frans zegt dat ik voortaan liever boven het goedkopere urinoir hang.