Lieve Marlies, misschien heb je gelijk

‘Mevrouw, ik heb een groot probleem!’  De man komt mijn woonkamer binnen. Om door de deuropening te kunnen, moet hij zijn hoofd schuinhouden en zijn armen tegen zijn bolle buik duwen. ‘Ik heb echt een groot probleem.’

Ik kijk op van mijn scherm, nu ik hier toch thuis moet zijn om iemand van het ontstoppingsbedrijf op te vangen, kan ik evengoed aan het werk.

De man, een andere dan die anderhalve week geleden ons riool kwam ontstoppen, heeft mijn aanbod om iets te drinken afgeslagen. Hij lust geen koffie of thee, de chocolademelk en het alcoholvrije bier blieft hij ook niet en toen ik hem, in een laatste poging hem van hydratatie te voorzien, een glas water aanbood, zei hij: ‘Laat ook maar.’ Zijn bruine ogen lopen naar buiten af en op zijn blozende wangen zit hier en daar een plukje baardharen. Sinds hij een kwartier geleden binnenkwam, heeft hij al twee problemen gehad, drie als je het gebrek aan frisdrank in mijn koelkast meetelt. Het parkeren van zijn bus kon niet rechtstreeks voor de deur, want de auto van mijn buurman – die op zijn fiets was vertrokken vanmorgen – stond voor ons huis. Vervolgens vond hij het maar de vraag of hij de door hem zelf verwijderde toiletpot straks weer op zijn plaats zou kunnen krijgen.

Maar nu heeft kennelijk pas echt een probleem.

Ik klap mijn laptop dicht en loop achter hem aan de gang in. Een scherpe geur walmt me tegemoet en dan zie ik door de laag bruine drek de vloer van mijn hal niet meer. De man staat er met zijn enorme schoenen middenin en haalt zijn schouders op. ‘Wat moet ik nu doen?’ vraagt hij.

De man is van hetzelfde ontstoppingsbedrijf dat vorige week een collega stuurde. Deze meneer verhielp de ontstopping en adviseerde me om binnen een paar maanden naar het riool te laten kijken. De gietijzeren buis is even oud als mijn woning uit 1930 en raakt verstopt door roestschilfers en urinesteen aan de binnenkant. Dat kon hij niet zelf verhelpen, daarvoor moest ik een ander bedrijf bellen. Hij kon alleen ontstoppen. Hierna plaatste hij de pot terug op zijn plek en vertrok. Gisteren liep de afvoer weer over.

Ik negeer de uitwerpselen en vraag of de verstopping in ieder geval verholpen is. ‘Ja, dat weet ik niet. Het enige wat ik deed was een buis erin stoppen en toen kreeg je al dit.’ Ik zucht diep. De man zegt, veel harder nu: ‘Nou, ik ben hier ook niet blij mee. Diegene die hier de laatste keer is geweest heeft het niet goed gedaan, volgens mij. Heeft hij wel met een camera gekeken?’ Ik kan me het niet herinneren. ‘Nou, dat had wel gemoeten.’ Ik vraag me hardop af of ze dat niet met elkaar besproken hebben. ‘Mevrouw, dat weet ik niet. Ik krijg gewoon een melding dat ik hier moet wezen en dan kom ik. Verder weet ik niks.’ Terwijl ik uit alle macht probeer te voorkomen dat ik de bruine smurrie tegen zijn broek schop, vraag ik hem de verstopping te verhelpen. Ik heb maar één wc en die wil ik graag kunnen gebruiken.

Terug bij mijn computer denk ik aan jou. Het ontstoppingsbedrijf dat ik heb gebeld is een modern bedrijf dat ik online heb gevonden. Je kunt 24 per dag, 7 dagen per week contact met ze opnemen. Je krijgt dan eerst een telefoniste aan de lijn. Die geeft de melding door aan het afsprakenbureau die vervolgens een beschikbare medewerker inplant. Het is bijna een soort doorfluistertje, de telefoniste hoort het probleem als eerste van mij, die geeft het in haar woorden door aan het afsprakenbureau, dat vervolgens een samenvatting van de melding van de telefoniste doorgeeft aan een medewerker. En kennelijk worden eerdere verholpen verstoppingen niet in dit proces meegenomen.

Ik hoor jou bijna mopperen: ‘Al dat moderne gedoe. Vroeger had je gewoon één loodgieter die alles deed. Nu heb je twee verschillende lieden over de vloer gehad en moet je een derde bellen om het eigenlijke probleem op te lossen, want de eerste twee deden alleen aan symptoombestrijding.’ En misschien heb je gelijk. Het lijkt ontzettend handig om gebruik te maken van een bedrijf dat altijd bereikbaar is, maar uiteindelijk leverde me dat twee verstoppingen in anderhalve week en een strontvloer op. En het eigenlijke probleem is nog niet eens opgelost.

Geheel in jouw straatje heb ik, nadat mijn riool ontstopt en mijn vloer weer schoon, een klein loodgietersbedrijfje in een nabijgelegen dorp gebeld. Ik heb het probleem met een specialist doorgesproken en met een echte pen mijn handtekening onder een papieren offerte gezet. Dit moest allemaal tijdens kantooruren, want daarbuiten was het bedrijf gesloten. Op een woensdag kwam de loodgieter onze riolering schoonmaken. Met een hypermoderne high-speed frees.

Dat dan weer wel.