Petra Neurink
We zitten hier nooit, behalve op dagen dat het zo warm is dat zelfs oma haar benen ontbloot. De warme grindtegels maken scherp afgetekende deukjes in mijn voetzolen. Ik bestudeer ze, terwijl ik het velletje van een zwetend stukje droge worst afpeuter. Ik weet dat jij, voordat we op visite komen, de worst en kaas […]
Lees meer OrchideeVerhuizen – Bank met billenafdruk Partir c’est mourir un peu. Volgens mij is dat niet waar. Je sterft niet als je vertrekt, ook niet een beetje. Je leeft juist weer fel en scherp, zonder geruststellende routines en sussende gewoontes. Ineens is niets meer zoals het was, niets gaat meer onbewust. Zeventien jaar lang deed ik […]
Lees meer Verhuizen – Bank met billenafdrukMijn buurman komt schreeuwend klaar. Voor de vierde keer vandaag. ‘Wel fijn voor hem,’ zei ik tijdens de eerste keer. ‘Die stond weer snel paraat,’ fronste ik bij de tweede. Toen het kreunen voor de derde keer begon, ben ik op de wc gaan zitten, aan de andere kant van mijn huis. Niet lang genoeg. […]
Lees meer BuurmanZOMER 2004 Het zand was nog steeds heet, al was het al bijna negen uur. Mijn tenen wriemelden zich dieper in het zand, zochten de koelte op. Het maakte het contrast met de hitte alleen maar groter.Misschien in mijn ondergoed. Ik keek nog eens opzij, waar ook zij nog steeds naar het water stonden te […]
Lees meer Verhuizen – De ramenwasappgroepZestien jaar geleden liep ik op een woensdagochtend in de richting van de ingang van het geel-blauwe woonwarenhuis. De verzameling mensen die uitwaaierde over de stoep, parkeerplaatsen en zelfs op straat was zo groot dat ik me bijna in een concertzaal waande. Ik kwam hier omdat ik een rood tv-kastje wilde kopen dat alleen vandaag […]
Lees meer Verhuizen – Het rode kastje
dwarssturig 