Petra Neurink
‘Zijn jullie hier al lang?’ Hij staat naast me aan de rand van het zwembad. ‘Een week denk ik,’ ik zak door mijn knieën, zodat alleen mijn hoofd nog boven het zwembadwater uitsteekt. Op deze manier blijft er zo min mogelijk huidoppervlakte voor de blinde vliegen over, die het voortdurend op mij gemunt lijken te […]
Lees meer Perfecte plaatjesWe zitten hier nooit, behalve op dagen dat het zo warm is dat zelfs oma haar benen ontbloot. De warme grindtegels maken scherp afgetekende deukjes in mijn voetzolen. Ik bestudeer ze, terwijl ik het velletje van een zwetend stukje droge worst afpeuter. Ik weet dat jij, voordat we op visite komen, de worst en kaas […]
Lees meer OrchideeNog voordat ik ze zie aankomen, hoor ik ze al. Ze lachen, luid en brutaal. Het dikke pak sneeuw waar het perron onder bedekt is, kan het geluid niet dempen. Ik weet dat het glazen wandje waarachter ik op de trein naar school sta te wachten me niet aan hun zicht zal onttrekken. Toch schuifel […]
Lees meer Lachen in de sneeuw (Twijfel 3)Door het zweet van mijn handen ben ik bang dat ik de grip verlies. Ik knijp harder in de handgreep van het slaghout, beweeg de hand met de tennisbal erin. Misschien moet ik hem deze keer anders omhoog gooien. Ik ruik een mengeling van platgetrapt gras en het zweet van mijn klasgenoten, voel de zonnehitte […]
Lees meer PaardenstaartGisteren stapte ik met mijn blote voeten in de witte muurgladpasta. Zo heet het echt, Muurglad, en je kunt er als amateurstukadoor een beschadigde muur mee repareren. De muur was klaar en ik liep achteruit om het resultaat te keuren. Daarna had ik een witte voet. Een wit voetje halen is een uitdrukking die je […]
Lees meer Verhuispauze – Wit voetje
dwarssturig 